Een eerste blik op dit plaatje geeft een romantisch en loom gevoel maar bij nader inzien (en beter kijken) is het eigenlijk een armoedige toestand. Het gevoel slaat dan al snel om in straatvuil, stof en muffe geuren.
Gelukkig ben ik van het dromerige type en kan ik me afsluiten voor het slechte onderhoud.
Sterker nog, ik kan wel fantaseren dat één van deze daken mij toebehoort. Misschien zelfs wel van het huis rechts op de foto waar het vocht uit de raamopeningen lijkt te druipen. De balustrades trekken mijn aandacht, een likje verf, mooie soepele vitrages, een zuchtje wind..... zinderend!
Moet er wel voor waken dat mijn fantasie niet op hol slaat. Ik zou zo weer een hele middag kunnen investeren in het googlen op 'immobilier' in een willekeurig, mediterraan terracottadorp. Maar ja, de tijd, hè?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten